انحرافات نا معین آدمیان در حقایق مدرنیته زندگی فانتزی روزمرگی . خواب زود تکرار شده و پر از حرفهای نگفته که از اول صبح تا دم غروب در تهی گاه مغزمان تکان میخورند و به هیچ راهی ردی نمی یابند.
حس خالی بودن ، حس بی وزنی از زور زیاد زدن در یاد آوری گذشته ها چه بیهوده است . آنها تنها خاطراتی بیش نیستند و بس ، امروز و فردا هایمان را چگونه خاطره خواهیم کرد .سوزنی برداریم و روزنه های رو به ابتذال افکارمان را بدوزیم ، روبه سوی آیینه هایی کنیم که هر تابنده نور از آن در وادی دگری باشد که رو به کرم خوردگی و پوسیدگی کهنه اندیش پرستانه مردم اجتماع نباشد .بنگر و درسهای رو به فراموشی را در زیر لبهای هر مهرورزی نجوا کن ، بخوان و با خواندنت - خودت – را برای همه فریاد بزن و چرخه معیوب ترکیبات نا مشخص کوچه بازاری های دیگران را به تلنگر اشارتی بشارت نماییم . راحت طلب زود خواه بناشیم . از بد خواهان طلب آمرزش کنیم و درس فلاکت بار خواری بیاموزیم ؛ و زیاده افکارمان را در پیاله صبر هر شب بالای سر سیرابان بزرگ شده زخم خورده اتش کشیده رنج دیده بگذاریم . کمی حوصله کنیم و آسوده به خواب نرویم ، چشمانمان را به روی همیشگی بودنمان ببندیم اما نخوابیم که خواب رفتگان را آب برده است . به بیداری دچار شویم و در خواب رنجیه شدن بیداری را فریاد زنیم .به نور چراغ هرگز بد نگوییم و آنرا خاموش نکنیم که تنها بیدار شبمان است ؛ به چرخه معیوب افکارمان بیا ندیشیم ودر فکر زوال ثانیه های از دست رفته مان باشیم ؛ سعی کنیم که دوباره بیهوده نباشیم . سطلی آب رداریم و درخت تازه روییده افکارمان را که به پنجره رو به روشنی سرک میکشد آب دهیم .
برایت مینویسم که هنوز- در همیشه بودن وجودم - هستی هر چند کنارم نیستی ؛ اما گونه های همیشه محزون و خیسم گواه همه لحظه ها و یاد و خاطراتت میباشد . هرگز سفرمان را به مشهد فراموش نخواهم کرد . وهمچنین انتخاب شایسته شما را به عنوان برترینها برای سعود به آرارات تبریک گفته و امید موفقیت روز افزون برایت دارم .
همیشه . . .
من تماشای خودم را به سکوت به قربانگاه خواهم برد
و سر خواهم برید دقایق حزن انگیز طربناک خوف آلود وجودم را
کنار برکه ای که هیچ نشانی از آن نماند روی حسرت دیدار دو یار