کویر مرا محدود کرده
کویر ذهن
کویر باورهایم
که در آن ستاره ها درخشان
در آسمان تنهاییش سوسو می زنند
خشکی کویر
باور دلم را هم خشکانده
درونم را برهوت
لبهایم را سکوت
چه دشت داغی است که آفتاب سوزانش همه بودنم را سوزانده
خشکانده
وابسته و محتاجت شده ام
ای کویر
همه سردی شبها یت را در درونم ریز
سکوتت را به من ببخش
و آغوش گرم روزهایت را
بر داغ سینه ام بگذار تا همه هستی من
کویر باشد
کویر باشد